Bestemmingsdocument wettelijk geregeld

Het bestemmingsdocument is een nuttig middel om een intracommunautaire levering naar een andere btw-plichtige gevestigd in een andere EU-lidstaat te bewijzen. Nadat Europa daaromtrent een Uitvoeringsverordening had uitgevaardigd, heeft België nu ook een wettelijke basis voorzien voor het bestemmingsdocument.  

Voorwaarden

Een intracommunautaire levering waarbij een Belgische btw-plichtige verkoper goederen levert aan een andere btw-plichtige gevestigd in een andere EU-lidstaat, kan slechts vrijgesteld van btw gebeuren zo daartoe twee voorwaarden vervuld zijn. Niet enkel moeten de goederen geleverd worden aan een andere btw-plichtige gevestigd in een andere lidstaat, m.a.w. aan een ander dan Belgisch btw-nummer, maar daarnaast moeten de goederen ook effectief het Belgisch grondgebied verlaten hebben. Hoe dit bewijs moet worden georganiseerd, is op Europees niveau geharmoniseerd door Uitvoeringsverordening nr. 282/2011.

Bewijs leveren

Wanneer de verkoper instaat voor het vervoer, moet hij het bewijs leveren aan de hand van twee niet-tegenstrijdige bewijsstukken uitgereikt door twee verschillende partijen die onafhankelijk zijn van elkaar, van de verkoper en van de afnemer (bv. een ondertekend CMR-document of een ondertekende CMR-vrachtbrief). Daarnaast kan hij het bewijs leveren aan de hand van één niet-tegenstrijdig bewijsstuk van het vervoer (zoals een CMR) aangevuld met één niet-tegenstrijdig bewijsstuk dat onrechtstreeks betrekking heeft op het vervoer (bv. een verzekeringsovereenkomst voor de verzending of het vervoer van de goederen). Wanneer de koper instaat voor het vervoer van de goederen, moeten de voormelde documenten nog worden aangevuld met een bestemmingsdocument waarin wordt bevestigd dat de goederen door de afnemer of door een derde voor rekening van de afnemer zijn verzonden of vervoerd, en waarin de lidstaat van bestemming van de goederen is vermeld.

Nieuw uitvoerings-KB

België heeft onlangs nieuw uitvoerings-KB nr. 52 uitgevaardigd dat de puntjes op de spreekwoordelijke i zet en soepeler is dan de Uitvoeringsverordening. De algemene regel blijft dat de leverancier het vervoer van de goederen moet kunnen aantonen aan de hand van een geheel van documenten. Er wordt aangenomen dat goederen, behoudens tegenbewijs door de Btw-Administratie, zijn vervoerd vanuit België naar een andere lidstaat wanneer de leverancier in het bezit is van een bestemmingsdocument en een vervoersfactuur, zo de goederen voor rekening van de leverancier werden vervoerd. Onder de Belgische regeling kan een bestemmingsdocument ook worden aangewend, zelfs wanneer de verkoper instaat voor het vervoer. Het bestemmingsdocument kan echter niet worden aangewend wanneer de leverancier wist of moest weten dat de goederen niet vanuit België naar een andere EU-lidstaat werden verzonden of vervoerd. Het bestemmingsdocument mag voortaan ook worden afgetekend door de beheerder van een magazijn wanneer de goederen niet naar een 'inrichting' van de koper zijn vervoerd of verzonden.

terug naar overzicht