Maximale betalingstermijnen tussen ondernemingen aangescherpt

Vanaf 1 februari 2022 maximale betalingstermijnen tussen ondernemingen aangescherpt

In principe bedraagt de betalingstermijn tussen ondernemingen 30 dagen, maar daarvan kan onderling afgeweken worden door o.m. te bepalen dat de termijn pas ingaat nadat de schuldenaar de conformiteit van de goederen/diensten geverifieerd heeft. Vaak werd dit al wel eens misbruikt door grote ondernemingen in hun onderhandelingen met zelfstandigen en kmo’s. De wetgever komt hieraan tegemoet door korter op de bal te spelen wat die verificatietermijn betreft.

Hoeveel bedraagt de betalingstermijn in B2B-context?

Zo de partijen niets zijn overeengekomen, heeft een schuldenaar 30 dagen de tijd om zijn factuur te bepalen. Ondernemingen kunnen die termijn wel verlengen tot maximaal 60 dagen (in de relatie schuldenaar/kmo en schuldeiser/niet-kmo. Toch kan die 60 dagen zelfs nog verlengd worden doordat de wetgever toestaat dat de betalingstermijn van 30 (of 60) dagen pas ingaat nadat de schuldenaar de conformiteit van de goederen of dienst heeft geverifieerd. In de praktijk gebeurde het dan al wel eens dat de betalingstermijn dan ook opliep naar 90 dagen. Dat was ook het maximum dat de wetgever vorig jaar nog heeft voorzien. Vooral voor ‘kleinere’ ondernemingen is zulk betalingstermijn echter nog steeds te lang waardoor zij in liquiditeitsproblemen kunnen geraken. Ook een maximum van 90 dagen betalingstermijn kan zulke ondernemingen dus nog steeds problemen opleveren.

Betalingstermijn start op factuurdatum of bij ontvangst

De wetgever heeft recent bepaald dat de betalingstermijn van de factuur ingaat op moment van de factuurdatum of op het moment van ontvangst van de goederen of diensten. Zo er een eventueel verificatietermijn zou voorzien zijn, dan wordt die geacht integraal deel uit te maken van de effectieve betalingstermijn die dus maximaal 60 dagen kan bedragen. De wetgever takkelt ook ineens het rekken van de betalingstermijn wat mogelijk is zo de factuurdatum of m.a.w. de startdatum van de betalingstermijn contractueel tussen de betrokken ondernemingen wordt uitgesteld. Er is immers wettelijk voorzien dat de schuldenaar alle informatie aan de schuldeiser moet geven die nodig is om de factuur te kunnen uitreiken en dat uiterlijk op het moment van ontvangst van de goederen of diensten. De schuldeiser moet dus onmiddellijk kunnen factureren na de levering van de goederen of diensten.

Ook forfait bij laattijdigheid wordt automatisch voorzien

Thans kan een schuldeiser enkel verwijlinteresten aanrekenen bij laattijdige betaling, maar er wordt wettelijk ook voorzien dat bij laattijdige betaling het openstaand bedrag automatisch wordt verhoogd met verwijlintersten. Daarenboven zal er ook een forfait van 40 euro voor de schuldeiser worden voorzien ter compensatie van de invorderingskosten van de schuldeiser.

Wanneer in voege?

De nieuwe wetgeving zal vanaf 1 februari 2022 ingaan, zodat betrokken ondernemingen nog wat tijd hebben om zich aan te passen aan de nieuwe wetgeving. De grootte van de betrokken ondernemingen speelt vanaf dan ook geen rol meer en is dus van toepassing op alle handelstransacties.

terug naar overzicht